Toen ik afstudeerde op de middelbare school, wist ik dat ik verpleegster wilde worden. In 1985 werd ik verpleegster. Als ik vandaag naar school zou gaan, zou het pad niet zo duidelijk zijn geweest. Volgens mij heeft het beroep veel van zijn charme verloren. Tegenwoordig werk ik als assistent manager op een geriatrische afdeling in het Danderyd hospitaal. Zonder verbitterd te zijn, wat je misschien zou denken na mijn eerdere uitspraken, kan ik niet ontkennen dat er veel, in negatieve zin,is veranderd. Toen ik pas afgestudeerd was en de jaren die erop volgden, lag de belangrijkste focus op het bieden van patiëntgerichte zorg. Dat betekende dat we ons volledig voor de patiënten konden inzetten, veel tijd met hen konden doorbrengen en vooral doen waarvoor we er waren: zorgen voor diegenen die zorg nodig hadden. Volgens mij wordt nu veel tijd besteed aan dingen die in werkelijkheid niets met de basis te maken hebben. We worden gebombardeerd door onderzoeken en beoordelingen van de regels opgesteld door de politiek, in de overtuiging dat sommige taken beter worden uitgevoerd als er vragenlijsten moeten ingevuld worden. Bovendien moet het ziekenhuis een boete betalen als de vragenlijsten niet correct zijn ingevuld.
In de praktijk is het zo dat de tijd die normaal gezien verdeeld zou moeten worden onder de patiënten, nu ook moet concurreren met alle administratie die politici vragen. Als de beoordelingen klaar zijn, wat gebeurt er dan mee? De eerstelijnszorg leest die vragenlijsten niet. De kloof tussen de besluitnemers en het zorgpersoneel is veel te groot. Het idee, waar het zaadje werd gezaaid om de kwaliteit van de zorg te verhogen, is zeker goed maar de weg naar waar het zaadje een bloem moet worden is te lang. Dit betekent op termijn ook dat medewerkers ontslag nemen bij gebrek aan een onstabiel werkomgeving. Wie wil er ‘s morgens naar zijn werk vertrekken en niet weten of ze de volgende uren naar het toilet kunnen gaan? De grootste uitdaging voor mij en mijn collega’s is om het personeel te behouden en hen een goede werkomgeving te bieden. Op dit moment hebben we een goed bemande afdeling en ik hoop om een deel van de “oude verpleegkundige rol” terug te zien, waar de focus van ons werk de patiënt ten goede zal komen en niet de computers of de politici.